Return to flip book view

LAATSTE EDITIE

2De verbindende kracht van DivosaDe methode CoP sluit mooi aan bij de wens van gemeenten om een lerende organisatie teworden. Juist door in netwerken kennis te delen, leren we van elkaar en dat betekent dat we steeds beter kunnen inspelen op de behoeften van de inburgeringsplichtigenWat is een Community of Practice (CoP)?Een community bestaat uit een groep mensen die allemaal op enige wijze betrokken zijn bij de uitvoering van de nieuwe wet inburgering. Met deze nieuwe wet komen er nieuwe uitdagingen en samenwerkingen, en ontstaat een behoefte om regionaal en lokaal te sparren, experimenteren en te leren. Het gaat écht om de praktijk. Met elkaar ga je aan de slag om een thema rond de nieuwe wet inburgering onder de loep te nemen.Leren, kennis delen, uitproberen, onderzoeken, innoveren en waar mogelijk ‘out of the box’. Als community ga je op zoek naar de beste mogelijkheden binnen de uitvoering van de nieuwe wet inburgering, waarbij de inburgeraar centraal staat.“Het is mooi om te zien wat het eect is van ruimte creëren voor het samen leren in de inburgeringspraktijk. Naast alle geleerde lessen, zorgt het communitygevoel voor kortere lijntjes tussen diverse organisaties en gemeenten en kunnen vraagstukken sneller worden opgelost. Om dit communitygevoel te ontwikkelen is het noodzakelijk om elkaars werk te kennen en te begrijpen en te weten dat je gezamenlijk werkt aan hetzelfde doel, namelijk de inburgeringspraktijk verbeteren.’’Jet van Mierlo - Divosa

3Beste lezer, Na elf bijeenkomsten in anderhalf jaar tijd hebben wij op 11 april op feestelijke wijze de Community of Practice in Foodvalley afgerond. De inburgeraar centraal én leren in de uitvoering, daar draaide het allemaal om. Leren in de uitvoering door professionals die namens verscheidene organisaties in de regio en met hart voor hun vak zich aansloten bij de community.De tijdsinvestering leek hen in eerste instantie wat veel maar terugkijkend is iedereen het erover eens: Wat hebben we veel geleerd! Maar ook: de lijntjes zijn korter, we kunnen elkaar beter vinden en we gaan verder met onze verbeterde samenwerking. De samenwerking tijdens en ook buiten de community-bijeenkomsten heeft geleid tot de ontwikkeling van een aantal bruikbare instrumenten om de inburgeraar beter te begeleiden. Bijvoorbeeld met een helder stroomschema van ISK naar inburgering en een handig overzicht voor de registratie van z-uren, ook voor de inburgeraar zelf. De community heeft in werkgroepen thema’s uitgediept. Hieronder leest u de doelen die ze zich hebben gesteld en het resultaat. Blader rustig verder en lees meer over onze community leden en hun ervaringen. Uiteraard zijn de instrumenten die ze hebben ontwikkeld beschikbaar voor iedereen die met inburgeraars werkt, zij stonden en staan wat ons allen betreft centraal!Werkgroep AZC Vroege Start“Wij gaan geselecteerde klanten al in het AZC in contact brengen met gemeente omvroegtijdig met inburgering te starten.”Werkgroep Z-route“Wij gaan activiteiten benoemen die passen in de Z-route door middel van een inventarisatie. We gaan beschrijven hoe de motivatie van inburgeraars voor participatie-activiteiten wordt verhoogd. We gaan voor de monitoring van de uren maar vooral voor het verhogen van de motivatie van inburgeraars een portfoliomethodiek ontwikkelen.”Werkgroep werkgevers & duale trajecten “Wij gaan ervaringen ophalen bij bestaande duale trajecten en in gesprek met werkgevers over dit onderwerp. De bevindingen delen we in een document.Werkgroep Jongeren“Wij gaan zorgen voor een goede doorstroom van ISK naar inburgering.”Voorwoord

4Waar ik de afgelopen maanden vaak op terug heb gegrepen is het vissenkomgesprek dat is gevoerd tijdens een bijeenkomst van onze community. “Sindsdien zeg ik regelmatig ‘wat zijn wij nou met zijn allen helemaal aan het doen’? Is het nu echt zo belangrijk dat iemand de ambtelijke woorden en de wet begrijpt? Of gaan we ervoor zorgen dat iemand begrijpt wat de bedoeling is van inbur-geren? En dat we een mooi plan samen met de inburgeraar hebben Vivien CoulierCOAcasemanager participatie & COA“Wij gaan geselecteerde klanten al in het AZC in contact brengen met gemeente om vroegtijdig met inburgering te starten.”Werkgroep AZC Vroege Startvoor zijn of haar toekomst. Ook op het AZC valt nog veel te winnen op dat terrein. Het gaat niet meer om eerst de taallessen en Nederlands leren. Het is gelukkig nu veel meer dan dat. Daar moeten we allemaal op willen inzetten. Hoe vroeger hoe beter. Mooi dat we inzichten opdeden in de community. Mooi ook dat we de onderwerpen breed konden bespreken doordat we met mensen uit verschillende organisaties samenwerkten. We waren echt een community.”

5Als je binnen je eigen gemeente een Cop zou mogen opstarten met welk thema zou je aan de slag gaan? “De grote uitdaging is nog hoe we alle lijntjes binnen de keten goed kunnen verbinden. En dan op zo’n manier dat de inburgeraar het middelpunt kan zijn, dat wat hij of zij nodig heeft aansluit op ons aanbod. Dat de consulent inburgering zijn regierol nog beter kan pakken en met de juiste input vanuit de keten de inburgeraar zo goed als mogelijk kan begeleiden binnen zijn/haar Maaike JonkerGemeente Veenendaalprocesregisseur inburgering traject. Het mooie van de CoP is dat ik goede ideeën mee heb kunnen nemen naar onze gemeente. Het bekende wiel opnieuw uitvinden is nergens voor nodig. Dat scheelt veel tijd want dat is waar het aan ontbreekt. De community was voor mij soms zelfs een goede stok achter de deur om op te pakken wat ik al eerder had willen doen.”

6Merel KahmannVogelperspectiefprocesbegeleiderWat is volgens jou de voornaamste taak van een procesbegeleider binnen een community of practice? “Volgens mij gaat het om kijken en luis-teren naar de deelnemers en vanuit daar de verbinding stimuleren. Vanuit die verbinding is de community gaan samen-werken, van elkaar gaan leren en zijn ze samen gaan ontwikkelen. Daarbij had ik steeds in gedachten dat de stem van de inburgeraar een rol moest hebben Het is belangrijk om alert te zijn op situaties waaruit blijkt dat het energie geeft, dat mensen ermee aan de slag willen. Dat onze community in werkgroepjes aan the-ma’s is gaan werken is daar een gevolg van. Op een goed moment ontstonden in de community gesprekken die gingen over inburgeraars en naar aanleiding hiervan is het vissenkomgesprek gevoerd met inburgeraars. Mooi was het om te zien dat de nieuwsgierigheid geprikkeld werd en dat er inzichten kwamen. Er waren veel vragen. De community heeft een boeiende ontwikkeling doorgemaakt, er is veel geleerd, gedeeld en opgeleverd. Mensen weten elkaar nu beter te vinden en ook al eindigt de com-munity in deze samenstelling, de contac-ten en samenwerking, dat blijft.”Als community trekker heb je de groep samengesteld. In hoeverre heeft de dynamiek in de groep je verrast? “Partijen die een langere geschiedenis met elkaar hebben waarin het samen-werken niet altijd even soepel verloopt hebben in onze community echt de sa-menwerking met elkaar gezocht. Het COA en de gemeente zijn daar een goed voor-beeld van, ze namen de tijd elkaar beter te leren kennen en hebben mooie stap-pen gezet, ook buiten de community om. Er is veel bereidheid om samen tot oplos-singen te komen. Het is leuk om te zien dat dat in de community goed is gelukt. Als ik met mensen in de uitvoering praat over wat er nodig is voor statushouders/inburgeraars in de regio, dan zeggen ze allemaal hetzelfde, maar het is er niet. Er is behoefte aan een plek waar inburge-raars verschillende activiteiten kunnen uitvoeren; inburgeringslessen, participa-tie activiteiten, trainingen volgen zoals de MAP, vaktaal of digitale vaardigheden, fietsles, bewegen etc. Eén plek, of laten het er twee zijn in de regio, vervoer rege-len en doen! Het grote geheel is nu nog niet de grootste kracht. En dat zou het wat mij betreft juist wel kunnen zijn”.Marleen SchuitCoP Foodvalley communitytrekker

7Shishay vindt de nieuwe wet een goede zaak en zeker voor mensen op de z-route. “Als cultuurverbinder ziet hij van dichtbij wat er speelt bij mensen. Hij is van mening dat de verplichting om te participeren men-sen uiteindelijk veel zal brengen. Ze moeten het en misschien vindt niet iedereen dat meteen even leuk, toch is het goed. Want als mensen een-maal zijn begonnen gaan ze het toch waarderen. Het is niet erg om in het begin streng te zijn en te bepalen wat mensen moeten doen, vaak weten ze het zelf namelijk nog helemaal niet. We moeten natuurlijk wel goed letten op de gezondheid van mensen en hun thuissituatie. Toch, mensen knappen op van parti-ciperen, er ontstaat een netwerk, de Nederlandse taal wordt beter én de kennis van de samen-leving. Altijd thuis zitten als je veel hebt meegemaakt en zorgen hebt, dat is niet gezond. Ook niet voor de kinderen, zij vinden het heel fijn om te zien dat ouders actief zijn en voelen zich trots. Het geeft ze een positief beeld van de ouders en zien zij ze als een goed voorbeeld.” Shishay TecleVluchtelingenwerkcultuurverbinder en trainer“Wij gaan activiteiten benoemen die passen in de Z-route door middel van een inventarisatie. We gaan beschrijven hoe de motivatie van inburgeraars voor participatie-activiteiten wordt verhoogd. We gaan voor de monitoring van de uren maar vooral voor het verhogen van de motivatie van inburgeraars een portfoliomethodiek ontwikkelen.”Werkgroep Z-route

81.2.3.4.5.6.7.Doelgroep Z-routeDe Z-route is voor inburgeraars met een lage leerbaarheid die moeite hebben met het leren van een nieuwe taal en die in beperkte mate zelfredzaam zijn. Het gaat veelal om mensen die ook in hun land van herkomst weinig of geen scholing hebben gehad of om een andere reden een zeer lage leerbaarheid hebben.Hadden complexe situaties waar wij in de dagelijkse praktijk tegen-aan lopen voorkomen kunnen worden? “Soms denk ik dit had gekund maar ik vind niet dat professionals uit de praktijk, klantmanagers, docenten, voldoende betrokken zijn geweest bij het optuigen van de nieuwe wet inburgering. De 800 uur eis voor participatie op de z-route? Ik heb al wat inburgeraars in gedachten waarvan ik denk dat het niet gaat lukken. De combinatie alleen al met de lesroosters en de multiproblematiek die zich vaak voordoet, ik maak me daar zorgen Marion StaakmanGemeente Renkumklantmanager inburgeringom. Gelukkig is de rol van de klantmanager ook van belang en de waardering van de participatie-inzet van de inburgeraar. In theorie klinkt het mooi maar de praktijk blijkt toch vaak weerbarstiger. Daar moeten we realistisch over zijn. Marion is blij wat ze vanuit de community kan opleveren: verschillende ideeën zijn samengekomen in een handig systeem voor registratie van de participatie-uren, zowel voor de inburgeraar als klantmanagers. Dat biedt overzicht en duidelijkheid en daar is behoefte aan.”

9Wat is jouw motivatie om dit werk te doen? “Van jongs af voel ik me betrokken bij mensen in kwets-bare situaties. Dit heeft ook mijn studiekeuze voor de SPH bepaald. Ik voel me rijk gezegend. Daar wil ik graag iets van uitdelen, geïnspireerd door de Bijbelse boodschap om mijn naaste lief te hebben als mijzelf. Ik denk in mogelijkheden; kan het niet linksom dan wel rechtsom. Doordat ik ben opge-groeid in een reformatorisch gezin (een minderheidsgroep in Nederland met een sterke wij-cultuur), voelde ik me in mijn jeugd vaak ‘anders’. Ik ken het ‘wij-denken’ tegenover ‘zij’ van binnen-uit. Binnen is het veilig, daarbuiten niet. Soms werd ik ook op straat nageroepen. Toen ik ging studeren leerde ik een an-dere wereld kennen en daarmee nog be-ter mezelf. Dat was een waardevolle tijd, maar niet altijd makkelijk. Ik zie in cul-tureel opzicht wat parallellen met mijn eigen leven en dat van nieuwkomers. Dis-criminatie die ik om me heen ervaar, is niet Bijbels. ‘Practice what you preach’, is mijn motto. Ik vind het belangrijk om godsdienst en cultuur niet met elkaar te verwarren, hoewel het heel nauw met el-kaar samenhangt. De CoP was voor mij een mooie ervaring. Werken vanuit de relatie past bij onze manier van werken. Ik voelde me daarom helemaal thuis bij de community. Omdat ik graag resultaten boek, ben ik tevreden met wat we met el-kaar hebben opgeleverd.”Eline van BerkumJobhulpmaatje RhenenJobhulpmaatje

10Gertjan is altijd geïnteresseerd in de brede maatschappelijke con-text en heeft in de CoP zijn hart op kunnen halen. “Ik heb er veel geleerd en vond het heel interessant. Horen hoe ande-re collega’s omgaan met hun Gertjan van der KaadenIW4 / Hetwerktnumanager arbeidsontwikkelingopdracht in de uitvoering van de wet inburgering, waar ze tegenaan lopen, wat de knelpunten zijn en waarom zo moeilijk op te lossen, dat was heel interessant om te volgen. Ik heb er veel meer begrip door gekregen. Vanuit de re-integratie kijk je toch met een andere blik naar de materie. Nu ik er dichter bij betrokken ben geraakt zie ik waar de uitdagingen liggen. We kunnen zelf wel iets bedenken maar het is handiger om ervoor te zorgen dat je aanbod past in het systeem, dat is nu eenmaal niet anders”. Hij heeft zich, ook door het vissenkomgesprek, verbaasd over het gegeven dat mensen vaak, ook na veel langere tijd in Nederland, amper begrijpen wat hun rechten en plichten zijn of wat inburgeren betekent. Dat is een eye-opener geweest en Gertjan denkt dat dit een heel belangrijk punt van aandacht is, ook voor effectieve re-integratie.”

11Voor Ton was deelnemen aan de community heel waardevol en interessant. “Ik heb er het nodige opgestoken over de nieuwe wet. Het is goed om te begrijpen wat er speelt bij gemeenten. Dat het WSP betrokken is bij de community of practice vind ik een goede zaak. We kennen de werkgevers. Zo zijn we een brug naar de werkgever en een bron van informatie voor de community. Nu ik weet wat de wet eist aan participatie naast inburgeringslessen en Ton OlofsenWSPaccountmanagerik de werkgevers van deze regio ken, vind ik dat nog best spannend. Hoe gaan we dit waarmaken! Ik merk dat werkgevers terughoudend kunnen zijn wanneer ik een nieuwkomer onder de aandacht breng. Onbekend maakt onbemind is een gezegde dat hier nog vaak leidend is helaas. Er is nog veel werk te doen in Foodvalley.”“Wij gaan ervaringen ophalen bij bestaande duale trajecten en in gesprek met werkgevers over dit onderwerp. De bevindingen delen we in een document.”Werkgroep Werkgevers & Duale trajectenWat vind jij met je communicatieachtergrond het meest op-merkelijke verschil bij de communicatie met statushouders? “Normaal denk je ‘ik deel even een foldertje’ als je iets onder de aandacht wil brengen bij iemand, maar dat werkt niet bij status-houders. Zeker in het begin is de persoonlijke benadering essenti-eel. Een flyer is dan hooguit ondersteunend, maar de persoonlijke boodschap doet er echt toe. De relatie speelt een rol, het opbou-wen van vertrouwen. Zodat mensen op een goed moment erop Carla van SluisdamJobhulpmaatje Rhenen / CVVEJobhulpmaatjevertrouwen dat je ze niet zomaar iets aanbeveelt. Dat nemen ze dan eerder van je aan. De flyer biedt je aan in eigen taal of in ieder geval zo eenvoudig mogelijk en beeldend, met pic-togrammen bijvoorbeeld. Ik vond zowel onze eigen bijeenkomsten van de community als de landelijke die ging over duale trajecten interessant en leerzaam. Mooi ook dat we de opbreng-sten van de community direct kunnen toepassen in ons dagelijks werk.”

12Welk praktijkvoorbeeld in je werk met inburgeraars is je het meest bijgebleven? “Dat was de avondbijeenkomst voor de MAP die we organiseerden voor gezinsmigranten en werkende inburge-raars. We hadden zo’n ontzettend leuke aftrap met elkaar! Het was een hele interactieve bijeenkomst waarin we allemaal in gesprek raakten over verschillen in solliciteren en werken in Nederland en andere landen. De groep was heel divers en van over de hele we-reld. Het meest opmerkelijk vond ik dat ik vind dat wij als Neder-landers heel open en collegiaal zijn en veel van elkaar weten. Dit Judith de HeusWerkkracht Edecoördinator projecten & trajectbegeleiderwerd door de meeste statushouders helemaal niet zo ervaren. We hebben veel met elkaar gelachen. Hoe wij ons gedragen op de werkvloer, dat heb je zelf natuurlijk niet door dus er werd ons een mooie spiegel voorgehouden. De community of practice vond ik zinvol, altijd fijn om de goede voorbeelden te horen van andere gemeenten of waar ook zij juist tegenaan lopen. Sommige deelnemers zoals het ISK of werkgevers besloten al snel mee te gaan in een flexibele schil vanwege de tijdsinvestering. Die partijen vond ik juist ook heel interessant om meer van te kunnen leren. Het is jammer dat ze niet konden blijven.”

13Als jij een activiteit mocht bedenken om samen met status-houders te doen, wat zou dit dan zijn? “Daar hoef ik niet lang over na te denken: koken. Want eten verbindt, het samen koken en daar-na gezellig tafelen. Samen koken en eten als middel en verbinden als doel. Want op die manier gaan we meer begrijpen van elkaar, als we ons daadwerkelijk verbinden. In ons werk vergeten we dat nog weleens, maar als je echt de moeite neemt om iemand te leren kennen dan ontstaat er meer begrip. En vertrouwen. Aan tafel met de hele familie, niet alleen die ene inburgeraar die onder jouw bege-Elisabeth CreteerRoad2Workcoördinator re-integratieleiding valt, nee iedereen schuift aan. We horen dat ook hier in het werkveld, als je oog hebt voor het hele systeem, zoals de familie, dan is er contact en vertrouwen en dan kun je samen succesvol optrekken. Terugkijkend op de community vond ik het een leuke tijd en zeker ook omdat ik werken met statushouders een heel mooi onderwerp vindt.” Arjan herinnert zich de uitspraak van een werkgever die hem aan het denken heeft gezet. “Hij interviewde samen met Elisabeth en Ton werkgevers om zo in kaart te brengen hoe zij kijken naar de mogelijk-heden voor statushouders op de Nederlandse arbeidsmarkt. En de eventuele ervaringen die in het verleden al zijn opgedaan. Deze werk-gever, die in heel Nederland actief is, had een mooi programma voor nieuwkomers aangeboden in een gemeente. Ze kregen naast hun inburgering extra taalles, begeleiding en speciale trainingen. Toch lukte het hem niet om ook andere gemeenten te enthousiasmeren voor deze Arjan de BruinGemeente Barneveldgespreksvoerder participatie en inburgeringaanpak. Tegelijk zien we ook dat gemeenten zoeken naar goede voorbeelden voor hun inburgeraars. Wonderlijk hoe lastig het kan zijn om deze vorm van vraag en aanbod goed aan elkaar te verbinden, aldus Arjan. In het verlengde hiervan ziet Arjan dat het aanleveren van voldoende geschikte deelnemers voor een mooi programma zoals bij deze bewuste werkgever soms ook nog lastig is. Wat als we in een werkgroep besluiten voor dergelijke initiatieven regionaal onze caseloads te bekijken voor geschikte deelnemers? Dan lukt het misschien wel! Zodoende zal Arjan een aantal van onze community leden, allen actief in de uitvoering bij een gemeente of uitvoeringsorganisatie, toch weer ontmoeten. Ze gaan samen onderzoeken of regionaal ‘werven’ kansen voor inburgeraars én werkgevers of opleiders kan vergroten.”

14“Wij gaan zorgen voor een goede doorstroom van ISK naar inburgering.”Werkgroep JongerenWat was je grootste zorg rond de uitvoering van de wet als coördinator huisvesting en inburgering? “Schaarste. En dat is ook gebleken. Heel zorgelijk daaraan vind ik dat het ten koste gaat van de inburgeraar. Dat moeten we niet willen, dat de uitvoe-ring van de wet door bijvoorbeeld personeelstekorten direct van invloed is op de toekomst van de mensen waarvoor dit is bedacht. Systemen die we hebben opgezet lopen vast en de wachttijden nemen toe. Mensen die al zolang wachten willen op een goed Lilian Blanken-KoopsGemeente Wageningenprocesregisseur inburgering en huisvestingmoment heel graag aan hun toekomst werken. Dat is knap om toch die motivatie weer te vinden want ik zie vaak hoe lamgeslagen mensen zijn geraakt. We doen wat we kunnen, bij-voorbeeld meteen een aanmelding doen bij de taalaanbieder, PIP komt wel! Of een moeder met een kind onder de vier die hier wordt gehuisvest alvast aanmelden bij de kinderopvang. De CoP was onwijs leuk. De sfeer was super en de bijeenkomsten heel inspirerend. Omdat ik meteen aan de slag kon met een thema dat ik toch al zou oppakken was het echt een win-win situatie.”

15Ik ben opgegroeid in De Bilt en bij mij in de klas zaten ook kinderen uit China en ik herinner me een meisje uit Syrië. “We speelden allemaal met elkaar. Als kind zie je geen verschillen en al was het wel zo dan maakte het niets uit. Mij nog steeds niet Ik zie ze nu wel, de verschillen, maar ik vind het vooral interessant en leuk, het maakt me nieuwsgierig. Hoe meer ik leer van mensen die zijn opgegroeid in andere culturen en zij van mij, hoe beter ik mijn werk kan doen. Het begeleiden van inburgeraars naar werk, dat is best complexe Sam SpijkerGemeente Wageningenklantmanager inburgeringmaterie. Het was waardevol om ook hier over te praten tijdens de bijeenkomsten van de community. Ik heb nu superkorte lijntjes met collega’s uit de regio waarmee ik kan sparren. We hebben veel op tafel gekregen en ontwikkeld met elkaar.”

16Hoe gaat het met jonge statushouders in Ede? “Er is een groep waar ik me zorgen om maak: de jongeren die het onderwijs om veel redenen niet aan kunnen. Wat hebben ze nu echt nodig, weten we dat wel goed genoeg? In de schoolbanken gaan ze het niet redden op deze manier. De entree opleiding is voor deze jongeren te hoog gegrepen en zij zou-den meer baat hebben bij een vorm van praktijkonderwijs waar leren en werken wordt gecombineerd. Op zijn minst gun ik ze een veilige, en ook heel belangrijk, stabiele plek met regelmaat en zinvolle dagbesteding, waaronder arbeidsmatige. Maar ook lesgeven op die plek, leren hoe je Miriam GuikingGemeente Edeprocesregisseur inburgeringzelfstandig wordt in Nederland, 1 contactpersoon. Het lijkt simpel maar we hebben het nog niet zomaar voor elkaar. Gelukkig gaan we wel op zoek in de regio naar oplossingen, dat is echt nodig.Ik vond de CoP heel leerzaam. Het was ook fijn om te zien dat wij niet de enige gemeente zijn die worstelt met de problematiek, dat het ook een landelijk beeld is. En het delen van ken-nis onder het mom van ‘meer weten meer dan 1’ vond ik waardevol. Dat we nu in Ede en in de regio met werkgroepen verder gaan met dit onderwerp dat verzon je eerder niet zo snel, dankzij de community zijn de lijntjes veel makkelijker gelegd en is er al vertrouwen.”

17Ik kwam later bij de community namens Divosa omdat ik Anneke verving maar ik was ook bij de kickoff. “Toen had ik al een super-goed gevoel bij de groep, iedereen moest meteen creatief aan de slag en dat ging hartstikke goed. Ik merkte toen ik er later weer bij kwam dat er al zoveel was gebeurd, dat jullie elkaar al echt hadden gevonden en goed kennen. Dat is ook wat je verwacht en wil van een community. Je merkt dat het beste net voordat je Jet van MierloDivosastart, dat iedereen al met elkaar praat en het leuk vindt om elkaar weer te zien en aan de slag te gaan. Ik merkte ook dat de community de inburgeraar centraal hield. Het gemeen-schapsgevoel bij deze community is goed geslaagd, die korte lijntjes zullen ongetwijfeld ook in de toekomst hun vruchten afwerpen.”Dit is een eenmalige uitgave van CoP Foodvalley